Zarządzanie, projekty, delegowanie zadań – brzmi jak korpo gadka, a jednak jeśli wybierzemy dobre i intuicyjne narzędzie to okazuje się, że można lekcje biznesowe przekuć na konkretne ułatwienia w… rodzinie.
✅ Dzielona lista zakupów
✅ Pomysły na wyjazdy z dziećmi
✅ Edukacja dzieci
✅ Cele rodzinne na dany rok / kwartał / miesiąc
Jedziemy na rowery – czyli jak zadanie, które powinno zająć dwie godziny zajęło mi blisko dwa lata
Są takie projekty, których realizacja zajmuje miesiące a nawet lata. Nie ze względu na stopień ich komplikacji, potrzebne zasoby lub brak czasu. Winy prawie zawsze trzeba szukać w osobach wykonujących dane zadania, sposobie ich realizacji i braku skupienia na jednej rzeczy.
Dziś chciałem opowiedzieć nieco o projekcie, który powinien zająć maksimum tydzień. Mi zajął prawie dwa lata.
Oto dlaczego.
Pobierz plik w formacie MP3 | Zasubskrybuj i słuchaj w iTunes | Android | Stitcher | RSS
Introwertyk i ekstrawertyk – jak ich rozpoznać, zrozumieć i jak z nimi pracować
Na ten temat jest wiele mitów. Niektórzy uważają, że taki podział jest niesłuszny i po prostu nie powinien istnieć.
Ja jednak wierzę, że istnieje taki podział i że można być introwertykiem lub ekstrawertykiem. Problem jest taki, że skala jest dość duża. Od zupełnego „odludka”, który właśnie stroni od ludzi, dobrze czuje się w bardzo małym gronie, dobrze znanych mu osób. Aż do zupełnego przeciwieństwa, osoby, która bryluje na imprezach, jest duszą towarzystwa, a przyjęcie poniżej setki osób, to w jej oczach raczej małe świętowanie, niż poważna impreza.
Zwykle jesteśmy gdzieś pośrodku. Możemy też poszerzać swoją strefę komfortu, w tym wypadku kontaktu z innymi ludźmi. Dobra wiadomość jest taka, że jeśli podobnie jak ja jesteś na skali zdecydowanie po stronie intro – to możesz dojść do momentu, gdzie wciąż czując się introwertykiem, możemy na przykład przemawiać publicznie do większej ilości ludzi. Ważne jest to co dzieje się później.
Dlaczego informacja zwrotna jest tak ważna i jak ją dawać aby pomagać innym wzrastać
W dzisiejszym odcinku postanowiłem podzilić się z Wami swoimi przemyśleniami na temat dawania informacji zwrotnej. Jest to niesamowicie istotne narzędzie jakie mamy w zasięgu ręki. Niestety często jest tak, że zamiast pomagać innym, i sobie, wzrastać – w nieumiejętny sposób przekazujemy informacje powodując więcej szkody niż pożytku.
Pobierz plik w formacie MP3 | Zasubskrybuj i słuchaj w iTunes | Android | Stitcher | RSS
Co ma wspólnego ślimak i całuśna ciocia
Wydawało mi się ostatnio, że raczej trudno mnie obrzydzić. Widziałem w życiu trochę. Byłem przy dwóch porodach. Pająki (te domowe) nie robią na mnie wrażenia i mogę się ich pozbywać z domu nawet gołymi rękami. Czyli w zasadzie ten odcinek podcastu o odrazie i wstręcie nagrywałem dla innych. Tak myślałem do dziś. Oto bowiem dziś poproszony zostałem przez moją żonę poprzez telefon (mimo, iż byliśmy w tym samym domu) o to, żebym zają się ćmą. Była ogroooomna, prawie jak nietoperz. I w zasadzie mogłaby kogoś capnąć za nogę i gdzieś porwać. Ja jednak nie czułem strachu. Czułem odrazę! Dało mi to do myślenia i jeszcze raz stanęły mi przed oczami wszystkie rzeczy, o których rozmawialiśmy z Anną Jankowską, autorką bloga i podcastu „Tylko dla mam” w kolejnym cyklu „Przewodnika po emocjach. Tym razem dekonstruując emocję, jaką jest odraza i wstręt.
Pobierz plik w formacie MP3 | Zasubskrybuj i słuchaj w iTunes | Android | Stitcher | RSS
Audley End: miniaturowa kolejka oraz szlak wróżek i elfów – pomysł na weekend
Po udanym wyjeździe do Knebworth gdzie podziwialiśmy ponad 70 naturalnej wielkości dinozaurów usytułowanych w ogrodach przepięknęgo pałacu, postanowiliśmy poszukać więcej różniego rodzaju „szlaków”. I znaleźliśmy kolejną posiadłość wartą odwiedzenia, gdzie główną atrakcją miał być szlak wróżek i elfów. Dodtakową atrakcją, którą pokochaliśmy ostanio, miała być przejażdźka miniaturową kolejką.
Pobierz plik w formacie MP3|Zasubskrybuj i słuchaj w iTunes | Android | Stitcher | RSS
Bądź jak stara róża – rób swoje i nie daj się wyciąć 🥀
Mieliśmy kiedyś w ogrodzie piękną, starą różę.
Niestety pomimo wielu starań, po kilku latach całkowicie uschła. Został tylko zdrewniały suchy pieniek, który miał kilka centymetrów w obwodzie i wyglądał dość koszmarnie.
Z bólem serca podjęliśmy decyzję, że wytniemy całkowicie tą pozostałość po kiedyś pięknym kwiatku. Nie chciało mi się walczyć z korzeniem, więc obciąłem tylko zdrewniałego kikuta u samej ziemi.
Czytaj dalej
