To był udany wyjazd. Właśnie wracaliśmy samochodem z Pierworodnym z centrum rozrywki dla dzieciaków. Bawiliśmy się jak zwykle przednio, dzień był pogodny i trochę przez przypadek odkryliśmy nową, bardzo malowniczą drogę do domu. Jedynym mankamentem był fakt, że trzeba co chwilę przejechać przez rondo. I właśnie tuż za jednym z rond przez jakie przejeżdżałem zauważyłem tego zawalidrogę. Stary Golf kombi na światłach awaryjnych, tuż za wyjazdem z ronda. Typowy objaw bezmyślności. „No co za niedorajda, jakby nie mógł zjechać na pobliską zatoczkę autobusową.” Pomyślałem sobie i zacząłem penetrować groźnym wzrokiem kto tam siedzi za kółkiem. To co zobaczyłem zmroziło mi krew w żyłach.
Pobierz plik w formacie MP3 | Zasubskrybuj i słuchaj w iTunes | Android | Stitcher | RSS
Jest piękny wakacyjny dzień. A w zasadzie jest już wieczór. Dolecieliśmy w końcu na wakacje. Jest już stosunkowo późno jak dla Pierworodnego, a dodatkowo okazuje się, że wypożyczalnia samochodów nie znajduje się na lotnisku, ale „tuż obok”. Trzeba tam dojechać busem. Pakujemy więc wszystkich członków naszej załogi i wszystkie tobołki, zajmując połowę miejsca w środku i jedziemy. Na miejscu w wypożyczalni okazuje się, że ktoś w kolejce przede mną wypożyczył mały i tani samochód, bo na zdjęciu był model ABC. Tutaj na miejscu dostał inny mały model XYZ z tego samego segmentu, ale z mniejszym bagażnikiem i teraz jeden bagaż jest nie do upchnięcia. Co za gość!? Jak można było tego nie sprawdzić – myślę sobie podając numer mojej rezerwacji i wyjmując portfel, żeby wyjąć kartę debetową i prawo jazdy. Karta jest. Prawa jazdy nie ma w portfelu… To był pierwszy ogień do ugaszenia tego lata, ale nie był on najtrudniejszy…
Trwa właśnie ![[podcast] Jak radzić sobie ze zmęczeniem na poziomie rodzic](https://tatonawyspach.files.wordpress.com/2017/03/screen-shot-2017-03-08-at-16-59-37.png?w=664&h=170&crop=1 "[podcast] Jak radzić sobie ze zmęczeniem na poziomie rodzic")
Kiedy przyjechałem na lotnisko, aby zacząć nowe życie w nowym kraju, miałem ze sobą jedną walizkę, bagaż podręczny i laptopa. Przez wiele lat nie sprowadzaliśmy z Polski praktycznie nic. Sprzęty domowe albo rozdaliśmy, albo i tak nie pasowały do wtyczek angielskich. Książki również zostały rozdane, bo początkowo wynajmowaliśmy tylko pokój i każdy wolny kąt był na wagę złota. Potem w miarę stawiania na nogi w nowych warunkach, powiększania swojej przestrzeni życiowej zaczęliśmy z żoną gromadzić 
Drugorodna, która „dopiero” się urodziła za chwilę skończy dwa latka. Pierworodny jest już w szkole. Zastanawiałem się ostatnio nad faktem, że nie tylko nasze dzieci rosną, ale my – rodzice – rośniemy razem z nimi. Każdy z członków rodziny, nieważne na jakim etapie wzrostu i rozwoju obecnie się znajduje, daje coś innym. Dzieci uczą się, bo nie mają wyjścia i wszystko jest dla nich nowe i dopiero „do ogarnięcia”. Ale mądry dorosły również uczy się całe życie. A okazuje się, że uczyć można się także od najmłodszych. Zapraszam do zapoznania się z krótką listą najważniejszych według mnie rzeczy, których ja nauczyłem się od swoich pociech.
